W świetle przepisów prawa podłączenie do kanalizacji jest jednym z obowiązków właściciela nieruchomości. Do zadań gminy należy natomiast obowiązek prowadzenia zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków.
Z ustawy prawo budowlane jednoznacznie wynika, że na działce można postawić budynek mieszkalny, jeżeli ma ona zapewnioną możliwość podłączenia budynku między innymi do sieci wodociągowej i kanalizacyjnej. Na działce, która nie ma dostępu do podstawowych mediów wzniesienie budynku mieszkalnego jest możliwe pod warunkiem zapewnienia indywidualnego ujęcia wody oraz wybudowania szamba.
Z kolei w ustawie o utrzymaniu czystości i porządku w gminach zapisano, że do obowiązków właściciela nieruchomości należy podłączenie nieruchomości do istniejącej sieci kanalizacji. Dopiero gdy budowa takiej sieci jest technicznie lub ekonomicznie nieuzasadniona, właściciel nieruchomości ma obowiązek wyposażenia jej w szambo lub przydomową oczyszczalnię ścieków bytowych. Na wybudowanie oczyszczalni właściciel nieruchomości musi uzyskać zgodę właściwych organów gminy. Z reguły gmina wyraża zgodę, jeżeli na danym terenie nie ma sieci kanalizacyjnej i w najbliższym czasie nie planuje się budowy kanalizacji. Jeżeli nieruchomość została wyposażona w przydomową oczyszczalnię ścieków, a później gmina wybudowała sieć kanalizacyjną, to właściciel nie ma obowiązku podłączenia nieruchomości do kanalizacji.
Gmina ma nie tylko prawo wymagać od właściciela nieruchomości, by podłączył on ją do kanalizacji, ma także obowiązek prowadzenia zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków.
Jeżeli właściciel nieruchomości dobrowolnie nie przyłączy się do nowej kanalizacji, mimo takiego obowiązku, to wójt lub burmistrz mogą na nim to wymóc. W razie zignorowania obowiązku przyłączenia do sieci wydaje się nakaz jego wykonania. Co istotne, nie mają tutaj znaczenia takie okoliczności, jak np. trudna sytuacja materialna lub życiowa. Potwierdziły to wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach i w Opolu z 2008 r.
Odległości, które należy zachować przy wyborze miejsca na szambo określa rozporządzenie ministra gospodarki z 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Szambo powinny mieć dno i ściany nieprzepuszczalne, szczelne przekrycie z zamykanym otworem do usuwania nieczystości i odpowietrzenie wyprowadzone co najmniej 0,5 m ponad poziom terenu. Odległość pokryw i wylotów wentylacji szamba o pojemności do 10 m3 powinna wynosić co najmniej:
od okien i drzwi zewnętrznych do pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi – 5 m,
od granicy działki sąsiedniej, drogi lub chodnika – 2 m.